ဘေလာ့စာမ်က္ႏွာကို ဖြင့္ၾကည့္တုန္း ေတြးမိတာေလးကို
ခ်ျပီးေရးလိုက္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပါပဲ၊
ကိုယ္္က ဒီမွာ ႏုႏုရြရြနဲ႕ ခံစားျပီး ေရးေပမယ့္
ဖတ္သူက ခံစားမူမပါ ဖတ္ခ်င္သလို ဖတ္မွာေပါ့၊
ကိုယ္ေပးတဲ့အရာ သူ႕မွာမလိုေနတာ မဟုတ္ရင္္ေတာ့လည္္း
ဒီလိုပဲ ဖတ္သြားမွာ၊
ဒီလိုမဟုတ္ပဲ
ကိုယ္္က ခံစားခ်က္အျပည့္နဲ႕ ေရးသားထားတဲ့ စကားလံုးေတြဟာ သူ႕ကို တစံုတရာ
ျဖစ္သြားေစမယ္ဆိုရင္ေတာ့
စာေရးတဲ့ အလုပ္မွာ ေအာင္္ျမင္တယ္္လို႕ ဆိုႏိုင္တာပဲ။
ဒီလိုလည္္း ေတြးမိျပန္္တယ္္၊
ေရးခ်င္္တာသာ ခ်ေရးလိုက္္၊ ကိုယ္္က ေရးခ်င္တာပဲ သိတယ္မဟုတ္လား၊
ကိုယ့္္အရြယ္နဲ႕ ေတာ္္တာ မေတာ္တာေတြ၊ ေတြးမေနပဲ
ကိုယ့္မွာ ရွိေနတဲ့ အတိုင္္းသာ ခ်ေရးလိုက္္၊
ဖတ္သူကလည္္း စာေရးထားတာကို ပဲဖတ္၊ အေရးအသားထဲကိုပဲ ၾကည့္၊
ေရးသူကို မျမင္္ေယာင္နဲ႕၊
ေရးသူနဲ႕ သူ႕စာဟာ တထပ္တည္းက်တယ္လို႕ မေတြးျမင္လိုက္နဲ႕၊
ေရးသူက ေရးတဲ့ စာေခါင္္းစဥ္ေပၚမွာလည္္း မူတည္ပါတယ္္ေလ၊
သတင္္းေပးခ်င္္တာလား၊ ရသေပးခ်င္တာလား၊ အေရးအသားပညာကို ျပခ်င္တာလား၊ စာေရးရျခင္္းမွာ ပံုသ႑ာန္္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိမယ္ ထင္တယ္..။
ကၽြန္္ေတာ္ကေတာ့ စိတ္ထဲ ျဖစ္ေပၚတာမွန္္သမွ် စကားလံုးေတြ အျဖစ္ စီခ်လိုက္ခ်င္တာပါပဲ။
ေက်းဇူးေနာ္၊ ဖတ္သူမ်ား။
No comments:
Post a Comment